١-هر گاه از خوشبختے همه، "حتى" ڪسانے ڪه دوستمان ندارند هم خوشحال شدیم. 
٢-هر گاه براے تحقیر نشدن دیگران از حق خود گذشتیم.
٣ - هرگاه شادے را به ڪسانے ڪه آن را از ما گرفته اند هدیه دادیم. 
٤- هرگاه خوبے ما به علت نشان دادن بدے دیگران نبود. 
٥- هرگاه ڪمتر رنجیدیم و بیشتر بخشیدیم. 
٦- هرگاه به بهانه عشق از دوست داشتن دیگران غافل نشدیم. 
٧- هرگاه اولین اندیشه ما براے رویارویے با دشمن انتقام نبود. 
٨- هرگاه دانستیم عزیزخدا نخواهیم شد، مگر زمانے ڪه وجودمان آرام بخش دیگران باشد.
٩- هرگاه بالاترین لذت ما شاد ڪردن دیگران بود. 
١٠- هرگاه همه چیز بودیم و گفتیم: "هیچ نیستیم"
پس بیاییم بزرگ باشیم...
و بزرگ شدن را تمرین ڪنیم...
و بعدبزرگ شدن را تعلیم دهیم...