پر خاصیت ، با احتیاط و البته گران!

🔸چغاله بادام، میوه‌ی تازه و نارسِ درخت بادام است که قشر خارجی آن سبزرنگ و پوشیده از کرک‌های ظریف بوده، طبیعتی سرد و خشک دارد.

 

🔹 این میوه‌ی نارسِ بادام درختی حاوی کلروفیل، گالیک اسید، الاژیک اسید، ویتامین C، ویتامین E، آهن، منیزیم، کلسیم، ریبوفلاوین، L-کارنیتین، آمیگدالین، پروتئین و فیبر است.

🔸چغاله بادام میوه‌ای دیرهضم با طعمی ترش و گَس است که مصرف محدود آن می‌تواند موجب تقویت لثه، تقویت معده، رفع التهاب دهان و تسکین حرارت معده گردد.

❌ عوارض جانبی: زیاده‌روی در مصرف چغاله بادام موجب دل‌پیچه، نفخ، سنگینی معده و تهوع می‌شود و مُصلح این عوارض جانبی دمنوش انیسون است.

❌ منع مصرف: چغاله‌های تلخ بادام حاوی اسید سیانیدریک است و زیاده‌روی در مصرف آن منجر به مسمومیت گوارشی می‌شود.

🖋 دکتر مریم مصفا (دکترای تخصصی داروسازی سنتی)