ایمان و توکل به خداوند زمانی معنا پیدا می‌کند که همه چیز به هم ریخته ست، و انسان سرگردان و حیران میان مصیبت ها و مشکلات احساس تنهایی و بی پناهی می‌کند.
و دقیقا همین جاست تو به خداوند نشان می‌دهی که او را چقدر باور داری و به او اعتماد کرده ای.
صبر همان چیزی است که می‌تواند در این مسیر انسان را رشد دهد و مانند یک ریسمان نجات او را از ته جهنم مشکلات بالا بکشد.
و مهمترین رابطه ای که انسان را به خوشبختی و سعادت می‌رساند، رابطه با خداوند است و آرامشش وابسته به میزان این رابطه است.
به خاطر بسپاریم عمق اضطرابهایمان، فاصله امان را با خداوند به ما نشان می‌دهد.
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ.
ای کسانی که ایمان آورده اید! ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻛﻨﻴﺪ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺍﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﻭ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻠﺎ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ.
سوره_آل_عمران | آیه ۲۰۰
